Grensoverschrijd(n)end!

We made it! We zitten sinds 4 juni in Egypte. Maar het heeft heel wat zweet (en natuurlijk weer geld…) gekost. Pfff, what a day, niet voor herhaling vatbaar.

Het begon met Israël, waarvan we nog heel dom hadden gedacht dat dat een stukje taart zou zijn. Dom, dom, dom. Giga scherpe veiligheidscontroles natuurlijk. Dus zeiden de douanebeambtes enthousiast dat we ALLE koffers uit de auto moesten pakken, waarop wij even enthousiast zeiden dat we geen koffers hadden. We dachten, zijn wij even snel klaar dan. Wederom, dom, dom, dom. (Ik denk dat onze hersens door de hitte al wat gesmolten waren). Want wat zeiden de jongens en meisjes (ze zijn daar erg jong) van de douane? Tsja, dan alles maar uitladen…ALLES! En dan ook echt alles! Dus ieder potje, pannetje, sokje, shampootje, cup-a-soupje, moest uit de vakken! Aaaaaaaaah. En dat in de brandende zon, we waren er precies om 12.00 uur. Koelkast moest leeg en eruit en vooral die is aan hevige inspectie onderworpen, wel vijf keer op de band gezet en nog speciale beambten gehaald. Na deze exercitie stonden we met welgeteld 9 grote plastic zakken en een lege auto (jawel, we wisten meteen weer wat we allemaal hadden mee genomen en waar het lag) in de hal van de douane. Twee uur later mochten we weer verder. Amerikaanse toeristen, van wie slechts enkele koffers door de X-ray moesten, misten bijna hun vlucht door de controles van al onze spullen. Echt weer Amerikaans om ons dan te vragen: Are you making a movie? Huuuh??? Because you bring so many stuff. Tsja, andere perceptie zullen we maar denken, in een land dat een grote film is en mensen maar een week vakantie hebben.

Afijn, wij op naar de grens van Egypte. Dat kon nu niet meer erger zijn. Dachten we. Jullie raden het al: dom, dom, dom. We waren nog wel zo slim geweest alles in de plastic zakken te laten om het ze daar makkelijker te maken. Dat was een goede zet. Maar zij hadden weer een andere manier van controleren: aan ieder kruidenpotje werd gesnuffeld, evenals aan ieder crèmepje, iedere lamp moest aan, de laptop werd van onder tot boven gecontroleerd, alle medicijnen waren zeer verdacht, enz., enz. Nog een tip voor andere overlanders. De beambten legden onze verrekijkers, GPS en mobilefoons opzij, ergens op een vensterbank. We dachten voor extra controle. Maar ze deden er helemaal niets mee en dus konden we niet anders concluderen dan dat het een truc was om hun eigen zakken te vullen; ze hadden gehoopt dat we die spullen in alle consternatie zouden vergeten (en dat gebeurde ook bijna) en dan hadden zij zich ermee kunnen verrijken. Kl…zakken zou je denken, maar wetende dat de economie hier dramatisch slecht is en het salaris van vrijwel iedereen vreselijk laag, kan je toch ook wel begrip op brengen voor dit soort wanhoopsdaden. Dat begrip kon Frank niet opbrengen voor het feit dat ook deze controles in de brandende zon plaats vond, Frank ging er helemaal van uit zijn dak. Ook deze controles 2 uur. Klaar dachten we, op naar het strand. Maar nee, toen begon het papierwerk. Visum kon niet verstrekt worden want het was vrijdag. Nou ja, het kon wel, maar dan kostte het 50 USD p.p. extra… De auto was ook een probleem. 4168 cc, dat mocht nou net sinds een week niet meer. Er werd heel wat gebeld en ja hoor, als we nu maar 200 Euro betaalden (waarvoor??!), dan mocht het toch. Kortom, nog weer een. 2,5 uur later, om 18.30 uur, reden we Egypte binnen. Misschien wel de grootste verrassing kwam toen we het gebouw uitliepen om te vertrekken. Bij de deur lagen onze Nederlandse kentekenplaten. Bleek men tijdens onze afwezigheid de NL kentekenplaten door Egyptische vervangen te hebben (zie foto)!

Welcome in Egypt, stond er op de borden. Zo voelde het toch niet echt… Maar alle sores waren we snel vergeten toen we langs het prachtige strand en aan de andere kant de indrukwekkende bergen van de Sinai een heerlijke locatie vonden met een houten hutje op het strand en allerlei lekkere luierplaatsen. Daar zit ik nu te typen, met uitzicht op de schitterende blauwe RODE zee en rondom palmen en wit strand.

Eind goed, al goed. Alle rotzooi ligt nog in zakken in de auto, geen puf om het weer weg te bergen in de vakken, zeker niet bij deze hitte. Dus misschien morgen maar vroeg opstaan (hoewel het afkoelen hier wel erg relatief is, naar ca. 35 gr.) en dan de klus maar klaren. Alles weer helemaal opnieuw inpakken. Gggrhh. En het zat er allemaal zo perfect en strak in. Als ons dat nou maar weer lukt. Zo zien jullie maar, dat wij soms ook veel zorgen hebben. ;-)

PS Willen jullie ons laten weten hoe het met Robben is, daar vragen ze hier naar. Ze maken zich zorgen of hij de 14e kan meespelen!

PS2: Net de geboorte van een kitten meegemaakt! Gebeurde naast onze bank! Het is er maar eent je en moeder en kind lijken het goed te maken. Kitten zuigt bij de moeder terwijl moeder haar/hem helemaal schoon likt. Zo schattig! Overal waar we komen, komen katten steeds bij ons, met hun kopje soms op onze schoot, zo lief! Maar natuurlijk is niet een zo lief en mooi als onze Tommie en Kumari die nu vast lekker bij Jacqueline liggen te genieten.

Belangrijk!
Indien je een reactie wilt geven op deze blog tik dan je tekst in het witte vakje, je hoeft géén profiel te kiezen als je dat niet hebt of wilt maar zet dan wel je naam in de reactie!