The heat is on!

Inmiddels zijn we ten zuiden van Aqaba (Jordanië) op zo’n tien kilometer van de grens met Saudi-eis het ongeveer 47 graden… Tot nu toe hebben we vooral het zwembad gezien naast onze kamer met airconditioning, ergens anders durven we ons niet te begeven, het is net een oven. Morgen gaan we echter genieten van het snorkelen in de Rode Zee; schijnt als een aquarium te zijn! Inmiddels hebben we gesnorkeld en het was prachtig.


De afgelopen twee dagen was de heat ook op een andere manier on! We hebben rond gecrosst in wat volgens velen de mooiste woestijn ter wereld is, Wadi Rum. Voor het eerst dus echt off road, over zandheuvels en alleen maar door mul zand. Frank bleek een ware woestijnridder te zijn, hij reed er rond alsof hij niks anders doet. Hoewel, toch nog wel een keer de band nog wat meer laten leeglopen, want ze waren nog te hard en dat reed toch niet jofel. Daarna des te meer!


Een erg bijzonder gevoel, om zo in alle leegte en niets rond te rijden, zonder doel en zonder wegen. Je waant je op de maan. Het geeft ook een gevoel van tijdloosheid, heel vreemd. ’s Avonds achter een mooie rots de auto geparkeerd en gekookt en geslapen. De stilte kunnen horen! Magnifiek!

Heel even dacht ik toch nog, stel dat de auto morgen niet start…Dan heb je wel echt een probleem, zo midden in de woestijn. Maar we hebben alweer geen spannend verhaal, want het ging allemaal goed. Behalve dan even het vinden van de ‘uitgang’, want we wilden via de ‘backdoor’ rijden (je hebt een soort van officiële in- tevens uitgang, die wilden we niet nemen) en daarvan hadden we de waypoints, maar na een paar uur rijden stonden we…voor een afgesloten hek! Ha, ha, we kwamen de woestijn niet uit. Maar Frank heeft zelfs in een woestijn richtinggevoel en bedacht dat we om een bepaalde rots heen moesten rijden en er dan wel zouden komen. Ik dacht nog, hoe bedenkt hij het, hoe kan hij in godsnaam weten wat er achter die enorme rots is, maar hij had wel gelijk! We reden zo het asfalt weer op even later. Dat was een opluchting én probleem tegelijk, want nu moest natuurlijk weer meteen lucht IN de banden, maar dat klusje wil je natuurlijk niet in de brandende zon van bijna 50 graden doen en er was werkelijk nergens schaduw te bekennen. Klein boompje gevonden en daar de klus maar geklaard.

Voor Wadi Rum een enorm cultureel hoogtepunt bekeken: Petra. Je loopt ca. 1,5 km, waarvan de laatste km door een kloof, en plotseling verschijnt dan de facade van de Treasury, een enorm mausoluem! Je weet dat het komt, maar het verrast je toch, want je weet niet na welke bocht van de kloof die zichtbaar wordt. Wonderschoon! We zijn 3 dagen naar Petra gegaan, dus 3x de kloof gelopen, en elke keer waren we weer verrast. Heel aangenaam verrast! Dan is er ook nog een nog grootster klooster, die je bereikt na 800 treden….Het was de giga vermoeiende klim (in de hitte) meer dan waard. Zo ongelooflijk indrukwekkend. En er is nog veel meer moois te zien, dus 3 dagen is echt niet te veel. We zijn ook nog een keer met een gids gegaan, dat is altijd wel heel leuk want die wijst je weer op dingen die je zelf niet had gezien, zoals karresporen in steen uit de Romeinse tijd. En geeft uitleg die niet in je reisgids staat.

Jordanie heeft een prachtige afwisseling van schitterende natuur en indrukwekkende cultuur. Helaas ligt het prijsniveau hier wel een behoorlijk stuk hoger dan in Syrie, dat was wel even schrikken. Alles is hier wat ‘Westerser’, ze zijn ook veel meer aan toeristen gewend. Dat begon al bij de grensovergang, daar ging alles met een big smile en met veel grappen, in Syrie waren ze aardig maar serieus, formeel. Hier ging alles heel joviaal. Dat was een leuke overgang. Maar toen we voor de eerste kampeerovernachting 25 Euro moesten betalen, was dat wel meteen de keerzijde van het weten hoe je met toeristen om moet gaan. Ha, ha. Maar ook hier blijf je hele leuke, verrassende dingen meemaken, zoals dat je een broodje (falafel) koopt voor 1,-- Euro en er dan allerlei hapjes gratis bij krijgt terwijl je dat zit op te eten. Of we stonden ergens gratis te kamperen en dan komt de ‘parkwacht’ ons steeds thee brengen en ons uitnodigen voor de lunch die hij zelf had gemaakt.

Zoals ik al eerder heb geschreven, heb ik veel geluk met onze geweldige GPS, Frank-Frank, echt nog beter dan een Tom-Tom. Die vindt werkelijk overal de weg. Behalve in Amman. Deze saaiste hoofdstad ter wereld wilden we het liefst overslaan, maar we moesten geld pinnen. Dus dat dachten we EVEN in Amman te doen. In de gids las ik al dat Amman een ramp is om je te oriënteren, maar ik dacht, geen nood, Frank redt zich overal. Amman bestaat echter uit 7 ‘circles’ en dat hebben we geweten! We bleven maar rondjes rijden, letterlijk. Frank werd er gek van, kwamen steeds op het zelfde punt uit. En je moet je van de 7e naar de 1e circle zien te werken om bij het centrum te komen waar je kan pinnen. Kortom, het heeft ons inclusief alle files bijna een dag gekost! En wat zie je dan als je bijna de stad weer uit bent, jawel een pinautomaat…




Nu we het toch over hoofdsteden hebben, Damascus was voor ons de grote verrassing. Wat een mondaine gezellige stad! Nu is het ook de oudste bewoonde stad ter wereld en heeft het na Mekka de belangrijkste en tevens fraaiste moskee van het Midden Oosten. Toen we al dat kleine grut zagen, moesten we ook weer even aan onze katten denken, maar die zijn gelukkig in goede handen bij Jacqueline! Verder meerdere prachtige souks (het leek wel de beroemde winkelgallerij van Milaan, maar dan op z’n Arabisch) en het ene heerlijke restaurant na het andere. Prachtige gerestaureerde oude villa’s, waar het prettige vertoeven was op de binnenplaats.

In Madaba werden we bediend door een ober die net terugkwam van een actie die het FNV hier georganiseerd heeft. In Jordanië zijn ze namelijk zeer ontstemd over de benzineprijzen die toch wat hoger zijn dan in Syrië. Men is er hier des te meer verbaasd over, aangezien in Syrië pompen worden gebruikt die toch veel hogere prijzen gewend zijn… zie foto’s.

Dode zee was fantastisch, maar dat hebben jullie al kunnen zien en horen. Marcel, mocht je de komende tijd wat meer Arabische klanten aan de deur krijgen dan begrijp je natuurlijk dat dit komt omdat ik de inforhei.com -pet op had! Maar dat had je natuurlijk allang gezien!

Mensen, bedankt allemaal voor jullie heerlijke reacties! Reken maar, dat we ze vroeg of laat allemaal lezen, het is steeds het eerste wat we doen als we Internet hebben. Helaas was de drop in Turkije al op (ja echt, al die kilo’s) evenals al het andere lekkers, maar de non-food cadeautjes zijn nog steeds bij ons (ze konden jammer genoeg niet allemaal mee, want dan hadden we geen enkele onderbroek meer mee kunnen nemen); Dikkie-Dik maakt de hele reis mee vanaf het ‘aanrecht ’(super kado Maarten en Tiny). En alle handigheidjes zijn ook mee hoor buurtjes, gaan zeker van pas komen (van het multifunctionele bestek al veelvuldig gebruik gemaakt!). De pindakaas (van Hans en Liesbeth) is helaas inmiddels ook op... We noteren de kosten in ons Afrika-boekje van Josje en Paul en bevindingen (bij gebrek aan zorgen ;-)) op het worrie-boekje van Monic en Hennie. We lezen in de verschillende leuke boekjes die we hebben gekregen (yes, we can, samen lezen gaat wel moeilijk hoor pa en Fenny…;-)). En Beertje heeft inmiddels een mooi ZITplaatsje gekregen voor one neus. In gedachten zijn velen van jullie dus steeds bij ons!

Vandaag (d.d. 4 juni) proberen we de grens van Egypte over te steken (na eerst die van Israel). Het schijnt een ramp te zijn, met veel irritante checks en toestanden, volgens sommigen de ergste grensovergang (met eigen vervoer) ter wereld. We shall see…

Veel liefs,
Stina & Frank